(von Charlotte Ruperti)
Johanna warrt bald 12.
Wenn een goot kiekt, kann een sehn, dat se en smucke Deern is un seker laater ok en smucke junge Fru. Dat find all, de met eer to doon hebbt.
Johanna hett jümmers met de Jungs Football speelt, in all de Kinnerteams. Nu is se so oolt, dat se in eene reine Deerns- Mannschapp spelen mutt.
De gifft dat in eeren Verein aver nich.
Un dorüm maakt Johanna nu gor nix mehr. Se speelt keen Football un to den Sport, na den de annern Deerns gaht, hett se keen Lust.
Eer Ollern maakt sik Gedanken:
„Johanna, du muttst di bewegen! Gah doch no’n Rieden!“
Man Johanna find Peer dösig un will dar nich up rumjuckeln.
„Du kannst doch mit Papa na’n Lopen gahn!“
So wiet kummt dat noch, dat se mit de oolen Mannslüüd Runden dreiht!
„Johanna, wenn du di gor nich röögst, warrst du an’n End noch dick. Denn droffst du eben nich mehr so veel Snökerkram eten.“
Dick? Dat will Jojanna op keenen Fall weern.
Man: keen Snökerkram? Keen Schokolaad? Dat kann se sik ok nich recht vörstellen.
Aver dat helpt woll nix. Se mutt dat versöken.
Se nimmt sik vör, jeden Daag nich mehr as eene halve Tafel Schokolaad to eten.
Mama seggt, se helpt eer darbi. Se droff sik eben nix mehr in eere Kamer leggen.
Nu fangt eene harte Tiet an:
Jeden Daag, wenn Johanna ut de School na Hus kamen is un eer Middageten intus hett, geiht de Jieper op Schokolaad los un Johanna slick dör’t Huus un socht wat to snuckern.
Eer Broder Dirk is eer nich jüst en Hölp: de kummt vun’n Football un haut sik de Schokolaad man blots so rin. De hett dat good!
Een Daag kann se dat nich mehr uthalen.
Mama hett as Wiehnachsgeschenk for den Breefdreger eene
Schachtel mit Pralinen op den Disch in’n Flur stellt. Jüst de Pralinen, de Johanna am leevsten itt!
Dar is allens to laat!
Johanna grippt sik de Pralinen un löppt in eere Kamer. Dat duert nich lang un de Schachtel is leddig.
Nu kummt dat slechte Geweten.
Wenn Mama markt, dat de Pralinen weg sünd – an keen denkt se woll to allererst?
An Johanna!
Un wenn een Deef in’t Huus kamen is?
Mama is nich dumm.
Dar helpt blots eent:
Johanna nimmt de leddige Schachtel, slick sik in Dirk sien Kamer un stoppt se in Dirk sien Papeerkorf.